Arnica montana L.
Używana część
Wykorzystywana część tej rośliny to wysuszone całe lub częściowo rozdrobnione kwiatostany.
Składniki aktywne
- laktony seskwiterpenowe: estry helenaliny i 11ɑ,13-dihydrohelenaliny,
- kwasy tłuszczowe krótkołańcuchowe: kwas octowy, 2-metylopropanowy, 2-metylobutanowy, izowalerianowy, α-metakrylowy i tiglowy,
- flawonoidy: izokwercytryna, astragalina i 7-o-glukozylo-luteolina,
- olejek eteryczny: złożony z kwasów tłuszczowych, n-alkanów i pochodnych tymolu, mono- i seskwiterpenów,
- inne: kwas cynamonowy i jego pochodne, kumaryny, poliacetyleny, ksantofile, śladowe ilości alkaloidów pirolizydynowych,
- minerały: sole potasowe,
- witamina C.
Działanie
Arnika działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo, przeciwzakrzepowo, gojąco, przeciwhistaminowo i przeciwbakteryjnie.
Wskazania
Europejskie Naukowe Stowarzyszenie Fitoterapii (ESCOP) zatwierdza miejscowe stosowanie arniki do leczenia stłuczeń, zwichnięć, ukąszeń owadów, zapalenia dziąseł, owrzodzeń aftowych oraz do objawowego leczenia dolegliwości reumatycznych i bólu mięśni.
Jego miejscowe zastosowanie w łagodzeniu siniaków, skręceń i zlokalizowanego bólu mięśni zostało zatwierdzone przez Europejską Agencję Leków (EMA).
Istnieją dowody naukowe na skuteczność miejscowego stosowania arniki w gojeniu siniaków, w leczeniu chorób zwyrodnieniowych stawów (zmniejszeniu bólu i poprawie ich funkcjonalności) oraz u pacjentów z przewlekłą niewydolnością żylną.
