Olea europaea L.
To drzewo o wysokości do 10 m, które rośnie dziko na skalistym terenie i formacjach przybrzeżnych, szczególnie rozmieszczone w całym basenie Morza Śródziemnego. Drzewo to jest sadzone na dużych obszarach, na wielu obszarach o klimacie umiarkowanym, w Andaluzji znajdują się największe plantacje.
Używana część
Stosuje się suszone liście oliwne. Wykorzystywany jest również olej pozyskiwany z oliwek.
Składniki aktywne
Liść zawiera:
- sekoiridoidowe heterozydy: oleoeuropeozyd, dimetylooleoeuropeozyd, oleozyd metylowy, ligustrozyd, oleurozyd.
- fenyletanoidy: hydroksytyrozol, tyrozol.
- aldehydy sekoirydoidowe: oleaceina.
- flawonoidy: hesperozydy, rutozyd, kwercetozyd, kemferol,
- cukry: mannitol, glukoza.
Oliwka zawiera:
- kwas oleinowy.
- kwas linolowy.
- kwas palmitynowy.
- kwas stearynowy.
- triterpenoidy pentacykliczne: kwas maslinowy.
- sole mineralne.
- ślady witamin A i D.
Działanie
Liść oliwny ma działanie przeciwnadciśnieniowe, hipoglikemizujące, przeciwgorączkowe i moczopędne.
Oliwa z oliwek ma duże wartości odżywcze, ale także przy zastosowaniu miejscowym działa moczopędnie i obniża poziom cholesterolu.
Wskazania
Liść drzewa oliwnego był tradycyjnie używany do kontrolowania wysokiego ciśnienia krwi i hiperglikemii. Europejska Agencja Leków (EMA) zatwierdziła jego stosowanie do wydalania z moczem, o ile nie wykazuje żadnych poważnych powikłań.
Natomiast oliwki były tradycyjnie stosowane w leczeniu zaparć, schorzeń wątroby, jako środek wspomagający w hiperlipemii (stan zaburzenia poziomu frakcji cholesterolu i trójglicerydów w osoczu krwi) oraz w profilaktyce miażdżycy. Były również stosowane miejscowo w leczeniu zapalenia skóry i oparzeń.
