Humulus lupulus L.
Roślina dorastające do 6 m wysokości, które rośnie na wilgotnych glebach, na brzegach rzek, skrajach lasów i żywopłotach w większości krajów Europy. Na półwyspie znajduje się w północnej części. Sadzona jest w sadach i szkółkach w celach handlowych.
Część używana
Wykorzystywany jest suszony kwiatostan żeński, zwykle w całości.
Składniki aktywne
- gorzkie zasady prenylowane pochodne floroglucynolu: humulon i lupulon,
- flawonoidy: pochodne kwercetyny i kemferolu,
- olejki eteryczne: humulen, mircen i kariofilen,
- proantocyjanidyny.
Działanie
Ma działanie głównie uspokajające, chociaż jego gorzkie składniki zapewniają mu również właściwości bakteriobójcze.
Wskazania
Europejskie Naukowe Stowarzyszenie Fitoterapii (ESCOP) i Europejska Agencja Leków (EMA) zatwierdzają jego tradycyjne stosowanie w celu złagodzenia objawów stresu psychicznego i ułatwienia w zasypianiu.
Tradycyjnie był stosowany w leczeniu braku apetytu, problemów żołądkowo-jelitowych (skurcze, niestrawność), bolesnego miesiączkowania, zapalenia pęcherzyka żółciowego i dyskineza wątrobowo-żółciowa. Tradycyjnie jest miejscowo stosowany w leczeniu trądziku i grzybicy skóry.
